Laatst ben ik met mijn dochtertje naar het NoordBrabants Museum was geweest. Het was al een tijdje geleden en ze vroeg er een aantal weken geleden zelf om! ….”mama , wanneer gaan we weer naar het museum? ”

Dit keer gingen we naar de vaste collectie van het museum kijken. Waarin onder andere de Brabantse kunstenaars J.C.J. van der Heyden & Jan Sluiters te zien waren. Door Jan Sluiters tentoonstelling gingen we snel heen….haar interesse lag ergens anders. Haar interesse ging meer uit naar de basisvormen. En de werken van J.C.J. van der Heyden vond ze daarom interessanter.

Peuters gaan vaak sneller door een museum heen. Zo ook Maggie. Om haar concentratie voor een kunstwerk iets langer vast te houden en bij gebrek aan een speurtocht-achtig activiteit voor peuters, bedacht ik zelf iets waarbij ze moest gaan zoeken. Zoekspelletjes vinden peuters over het algemeen erg leuk om te doen. Het is actief maar het goed kijken & speuren wordt ook gestimuleerd.  Ik zag dat er  op verschillende plekken in de tentoonstelling platen lagen met alle kunstwerken van J.C.J. van der Heyden erop afgebeeld.  Verschillende abstracte schilderijen, die bestonden uit vlakken van zwart en wit met af en toe een gekleurd vak erop. Allemaal in een andere volgorde en grootte.

Als idee opperde ik bij mijn dochter “zullen we deze kunstwerken gaan zoeken”.   Ik was benieuwd of ze deze minimale verschillen in de werken zou opmerken. Maar ik merkte wel dat het haar aantrok om deze werken te gaan zoeken. Het speurtochtje duurde 5 minuten. Maar 5 minuten zijn lang genoeg om ervoor te zorgen dat ze leerde kijken en bewuster ging kijken naar de beelden die ze zag. Haar oog viel vervolgens ook op een aantal kunstwerken van Koen Delaere, met name het grote werk met dikke blauwe verf, aangebracht in pasteuze strepen. Wat ze vond lijken op de zee. Ikzelf vond deze ook interessant en ging dichterbij staan, om vervolgens een standje van mijn eigen dochter te krijgen…”Mama, je mag niet zo dichtbij staan!”. Vervolgens liet ik haar zien waarom ik dichterbij ging staan. Door te wijzen op hoe dik die verf is aangebracht, en dat de verf niet glad was maar ribbelig. En dat je dit van de zijkant goed kon zien.

Zitten op bankjes vind ze trouwens ook interessant in een museum. We gingen dus zitten op een van de  bankjes in de tuingalerij, waar werk te zien was van jong talent. Er hingen 2 schilderijen naast elkaar tegenover de bank waar we zaten. En ik vroeg aan Maggie welk schilderij ze het mooiste vond. Ze wees de rechter aan. “Wat zie je op het schilderij?” vroeg ik,  “een muis” zei ze.  “En wat nog meer?” …”golven”. Ik gaf ook nog aan wat ik nog meer zag in het schilderij. “Ik zie een wit-rode stok, goude blaadjes….”

Dus als er bankjes zijn om even te zitten, doe dat dan ook gewoon met je peuter. Lekker op schoot zitten en samen genieten van een kunstwerk.  Het is daarnaast ook een uitgerekende kans is om wat langer en bewuster naar kunstwerk te kijken, net als bij het zoekspelletje.  En dat niet alleen voor het kind…

Emy.