Tag archieven: #Kunst&Cultuur

Een bezoekje aan het Stedelijk Museum Breda

Afgelopen week had mijn oudste dochter een ADV-dag en ik was vrij. Dat was dus weer een ideaal moment om even lekker met zijn tweetjes een bezoekje te brengen aan een kunstmuseum. Een museum waar ze nog nooit geweest en ik ook al een tijdje niet meer, is het Stedelijk Museum Breda. In dit museum is de erfgoed en geschiedenis van de stad Breda te zien en ook voor een deel hedendaagse kunst.

Voor kinderen tussen de 4-7 jaar is er een speurboekje waarbij de kinderen aan de hand van het boekje op zoek kunnen gaan naar de beelden die bij de tentoonstelling “Van Kasteel tot station” horen.  Het is een Kunstkijkpuzzel, wat een soort speurboekje/ kijk-kaart is. Hierin zijn een paar werken uitgelicht. Door de beelden te zoeken, leren de kinderen goed kijken naar een beeld.

Met dit speurboekje in de hand, gingen we van start. Het eerste beeld was niet snel gevonden, maar ondertussen had mijn dochter toch iets anders gezien wat ze ook wel leuk vond. Ze zag een bankje staan met daarop een boekje wat vast lag aan een ketting. Dit boekje ging ze bekijken en zag daarin wel een van de beelden staan die ook in haar speurboekje zaten. Ze bekeek het boekje aandachtig en had geen oog meer voor de schilderijen en beelden om haar heen.

Ik gaf aan dat we wel die beelden uit dat boekje ook konden zoeken. Dat gingen we doen.  Niet ver van het bankje, zag ik ineens een van de schilderijen uit het speurboekje. Ik zei “Ik heb er eentje gevonden!”, maar verklapte nog niet waar en liet haar zelf zoeken. Als tip gaf ik wel aan dat het vlakbij het bankje was. Toen zij ook het schilderij gevonden had, bleef ze er even bij staan. Ik vroeg haar of het haar ook opviel dat de mensen anders gekleed zijn dan wij. Ze bekeek het schilderij en zei “ja, zij dragen lange jurken”. Ik vertelde ondertussen kort over dat de mensen in dit schilderij niet hetzelfde droegen als dat wij nu dat deden.  En dat dat toen de mode was, zoals we nu kleding met een cheeta-print dragen.

Ik merkte al gauw dat ze haar interesse begon te verliezen, totdat ze eindelijk het schilderij met de maskers had gevonden. “Ja, daar hangt ie!”. Ze was blij dat ze het eindelijk gevonden had. We liepen er naar toe, ik pakte haar bij de hand. We bleven er even bij staan en terwijl we daar stonden, vroeg ik haar of ze wist wat dat was wat de mensen voor hun gezicht droegen en wat ze aan het doen waren. Zo probeerde ik haar interesse voor het schilderij te wekken. Ik vertelde dat het ging over carnaval vieren en dat de mensen verkleed waren en maskers droegen.Ik wees haar ook op de Carnavalsmuts die in de vitrine stond, en wees naar die hele lange veer.  “Zo’n hoed draagt de Prins van het Carnaval, dat is iemand die een belangrijk iemand met een speciale taak en daarom wordt hij de Prins genoemd”.

Ze bleef speuren in haar speurboekje. Vastbesloten om alle beelden te vinden, gingen we weer verder zoeken naar het volgende schilderij. Bij elk schilderij dat ze gevonden had, zette ze vervolgens een kruisje. Dit hadden we zelf er maar bij bedacht om het zoeken bij te houden en het spel leuker te maken. Ze ging er dan ook steeds goed voor op de grond liggen om haar kruisje erop te tekenen. Zo ging ze verder totdat ze alles gevonden had.

Het museum was te groot om alles te bekijken en we hebben dan ook heel vluchtig rondgekeken bij de andere tentoonstellingen. Toch ontdekte we iets heel leuks en interessants…Voordat we bij de andere tentoonstellingen uitkwamen, moesten we eerst nog een trap af die ons leidde naar een soort van atelierruimte of Ontdeklab waar kinderen vrijblijvend konden tekenen en ontdekken. Daar was ook een grote caleidoscoop te zien, waarin je jezelf zag in de meerdere spiegels. Dit vond ze heel interessant….Ergens doorheen kijken en onderzoeken wat je nu ziet. Ze zei “mama, ik zie je héél, héél erg veel keer!”. Ze was enthousiast geworden over wat ze ontdekt had. En bleef turen door het gaatje. Het leuke was dat de trapjes los waren en je ze kon verzetten. Zo kon ze aan beide kanten de caleidoscoop bekijken.

Toen werd het toch echt tijd om weer naar huis te gaan. En na afloop van de speurtocht kreeg ze ook nog een button, die ze trots liet opspelden. En zo was ons bezoekje alweer op zijn einde.

Emy.