Ben eens gaan wroeten in fotoboeken van mijn schoonouders. Daarin kwam ik o.a. foto’s van hen tegen toen ze nog jong waren. Twee verliefde pubers innig naast elkaar, niet wijkend van elkaars arm. Heel lief & knuffelig.
Mijn schoonouders komen ook even kijken in het oude versleten fotoboek, en een glinstering in de ogen is even te bespeuren.

Wat een enorme transformatie is dat, zeg!
Verliefde pubers OF een echtpaar dat al jaren bij elkaar is en waar die romantische verliefdheid plaats heeft gemaakt voor een liefdevol routinematig leven met elkaar.
Ik zie zelden nog oudere paren hand in hand lopen of echt verliefd kijken naar elkaar in het openbaar zoals je dit als puber wel deed. Waarom toch eigenlijk niet?…. Het is zo mooi om te zien!

Je zou gewoon weer terug willen gaan naar het begin, naar waar die herinnering werd geschreven.

Emy.

(Voor hun verjaardag, heb ik ze een stukje romantische herinnering teruggegeven zoals alleen een foto dit kan doen…)

Daar sta je dan met je mond vol tanden….maar ergens had ik het kunnen weten. Voor de thema “Schuld & Boete” van de wedstrijd Kunst & Filosofie van het BKKC had ik een mooi idee met betrekking tot de economische crisis. …..allemaal eurobiljetten bekrassen en verwerken in een installatie….

Niet bij stilgestaan…dat de echte biljetten beveiligd waren….en goed ook nog eens!

Niet te kopiëren via je printer, als ook niet te scannen. Dan maar een foto ervan maken en deze bewerken in Adobe Photoshop….NOT dus. Zodra ik maar probeerde om het via Adobe na het bewerken van de foto, het eurobiljet te printen, kreeg ik een melding van de organisatie rulesforuse.org.  Op die site werd kort vermeld dat De CBCDG, de centrale bankgroep, een systeem heeft ontwikkeld ter bestrijding van vervalsing van bankbiljetten ( het CDS-systeem).  Zo kun je dus niet digitale beelden van bankbiljetten bewerken of reproduceren. Wat je ook probeert, alle apparaten detecteren het biljet, zelfs al schrijf je eroverheen, laat je nog maar een klein stukje van het biljet zichtbaar, alles, echt werkelijk ALLES wordt gedetecteerd!

AARGGHH… de frustraties werden groter enerzijds, anderzijds ook de bewondering voor hoeveel moeite er eigenlijk wordt gedaan voor dat “stukje papier”!

En hieruit blijk maar weer hoe belangrijk dat “stukje papier” wel niet is. Hoeveel waarde het heeft, terwijl we nu in een crisis zitten waarin de keerzijde van de waarde van die Euro wordt belicht.

De waarde van de Euro daalt, maar toch blijft het papiertje zeer goed beveiligd. Of…toch niet…. ?

Uit het nieuws bleek laatst dat de transportbeveiliging van het papiertje niet echt goed was.

En het grappige is dat op die site van de centrale bankgroep ook staat beschreven dat “ alhoewel de totale economische schade die de maatschappij wordt berokkend als gevolg van valsemunterij doorgaans beperkt is, zijn de slachtoffers die er het meest onder te lijden hebben, particulieren en bedrijven, omdat niemand degene die vals geld aannemen, schadeloos stelt”.

De ironie is dat schade niet BEPERKT kan zijn als het gaat om een economie waar wij allen aan deel nemen.

Wij, als burgers voelen het ook. Toch treffen wij ook blaam aan deze situatie en zijn we zeker geen slachtoffer ookal voelt dat soms wel zo.

Dus wie is de schuldige aan de schade?

WIJ.

Wijzelf, doen net zo hard mee.

Wij volgen elkaar

Wij bepalen met z’n allen dat we meer willen.

Wij allemaal zijn dus ook ZELF verantwoordelijk.

De een misschien iets meer dan de ander. Maar ontkomen aan verantwoordelijkheid zullen we niet. Dat heet “maatschappij”. Daar leven we met z’n allen in, in goede & slechte tijden.

Maar terug naar dat “stukje papier”.  Als kunstenaar erger je je aan zulke beveiliging, zeker als je zo’n belangrijk maatschappijkritisch onderwerp als de economische crisis in Europa wil aankaarten en niet alle vrijheid hebt om het op jouw manier te laten zien.

Gelukkig is er altijd nog die BLOG waar je je mening kunt verkondigen…

Emy.

Herinnering= de harde schijf voor het verleden. Alles is er in opgeslagen. Zowel de goede als minder goede momenten, ogenblikken en periodes.

Je kunt er niet geheel aan ontsnappen.  Als je ervaart in het nu dan beleef je later de herinneringen.

De context van de herinnering kan veranderen, het vervaagt en veranderd voortdurend, details kunnen verloren gaan.  Zeker na mate je meer beleeft. Herinneringen zijn niet altijd betrouwbaar, zegt men.

Het is een constante veranderingsproces, iets waar je niet aan lijkt te kunnen ontsnappen. Maar.…. zou ik dat ook wel willen?

En wat als een herinnering een leugen is? Maakt dat dan uit?

Hoe dan ook, je KUNT er niet omheen. Je MAG er niet omheen lopen. Het komt toch altijd wel weer terug in een of andere vorm.

Hmmmm….waarom zou ik het dan niet in een bepaalde vorm gieten?

Het vormt mij toch ook? Waarom dan het niet andersom doen?
Zelf een toegevoegde waarde geven aan de herinnering.

Emy.