Eigen initiatief

Soms willen kinderen gewoon lekker aanklooien en lekker bezig zijn met materiaal. Soms hebben ze ook al een gericht idee van wat ze willen gaan doen. Zo hadden we laatst iets besteld via internet wat in een veel te grote doos aankwam. Mijn dochter vond dit reuze interessant. En ze zei dat dit wel het Pietenhuis kon zijn. Met de bedoeling om dit na te bouwen, natuurlijk. Samen met haar vriendinnetje die op dat moment bij ons kwam spelen, ging ze aan de slag.

Ik vond dit een super goed idee van haar! Niet om het idee zelf, maar dat ze zelf het initiatief nam en zelf al een creatief idee had bedacht met wat ze met doos kon gaan doen.

Fantasiespel en creativiteit gaan ook hand-in-hand.  Om het fantasiespel goed te kunnen uitvoeren, heb je soms letterlijk creativiteit nodig. Creativiteit in de zin van iets MAKEN. De fantasiewereld vormgeven en uitbeelden. Haar creativiteit was al in gang gezet door haar conceptuele idee van het omvormen van de doos naar een huis. Maar hoe dit aan te pakken, daar was ze nog niet vaardig in. Dus hielp ik haar een handje in haar creatieve leerproces door vragen te stellen. En…hoe ziet je pietenhuis eruit? “Het heeft een dak, en je kunt erin zitten”. En…..dan?….dan zit je erin…Is het dan niet een beetje donker binnen? Hebben de Pieten ook zo’n donker huis? vroeg ik haar.

Op die manier probeerde ik haar bewuster na te laten denken over hoe een huis eruit ziet en wat de onderdelen van een huis zijn. Verder liet ik haar vrij. Zij bepaalde de materialen die ze nodig had en ik haalde die materialen voor haar. Plak, gekleurd papier, schaar en stiften. Dat was genoeg.

Ze keek me aan, en wist even niet goed wat ze met die vraag moest. Dus verduidelijkte ik het. Heeft een huis ook niet ramen? Zodat je naar buiten kunt kijken? En zodat het huis van binnen niet zo donker meer is? En hoe ga je je raam uit het karton halen? “knippen” zij ze. Maar het knippen ging niet, kwam ze even later achter. Ik zag haar frustratie. Lukt het? vroeg ik haar. NEE! antwoordde ze boos. Ze kan soms heel snel gefrustreerd zijn wanneer iets niet gaat zoals ze het bedacht had, maar dit is dan ook gelijk een leermoment om om te gaan met fouten en hoe de dingen op te lossen. Het zelfontdekkend leren.

Toen die frustratie eruit kwam en ze er niet op een ander idee kwam. Gaf ik aan dat ik haar wel kon helpen met een stanleymes. Stanleymes? zei ze vragend. Dat kende ze nog niet. Dus uitgelegd en laten zien wat het was (een HEEL scherp mes) en dat dit alleen door grote mensen gebruikt mag worden. Dus met stanleymes heb ik de ramen gemaakt voor haar. Aandachtig zat ze te kijken hoe ik de vorm van de raampjes met het stanleymes maakte.  Zo ontdekte ze op welke manier je nog meer ramen kunt maken dan alleen een raam tekenen of opplakken. Ruimtelijk werk werd het dus.

Samen met haar vriendinnetje kreeg het huisje ook een huisnummer en een deurbel en een dak met dakpannen. Na die dag was ze nog niet klaar met het huis. Er werd ook nog een bank en tafel in het huis getekend. De bank had heel veel kussens, “om het lekker zacht te maken”, zei ze. Het huis kreeg ook nog een lampje wat ik samen met haar erin hing ( een draagbaar fietslampje). En zo was het huis af.

Zij en haar zusje gingen erin spelen, maakte het gezellig met allerlei speelgoed wat in het huisje verzameld werd. Maar ook in die situatie kwam ze een onverwachte probleempje tegen… Haar jongere zusje vond alles wat erop geplakt was, ook erg interessant en met name hoe het erop geplakt was. Dus ging zij het er weer afhalen. De oudste daardoor helemaal in tranen. Maar daarop gaf ik haar dan een tip hoe ze onder andere de dakpannen die eraf gehaald waren weer kon maken. Namelijk om de dakpannen er gewoon op te tekenen in plaats van erop te plakken, dan kan haar zusje ze er tenminste ook niet afhalen. Zo gezegd, zo gedaan.  Ook schreef ze groot haar naam erop, met de gedachte dat haar zusje dan tenminste wist dat het huis van haar was en ze er vanaf moest blijven. (nu kan haar zusje nog niet lezen, maar de gedachte erachter was een prima idee!).

Het huisje staat er nu al een paar weken. En sinds kort is het huis van beer geworden. Voor haar knuffelbeer werd er in het huisje een plekje ingericht om in te slapen. Het huis heeft een andere rol gekregen. En inmiddels heeft ze voor zichzelf een andere huisje gecreëerd, onder de tafel.

Mooi, om te zien hoe kinderen hun fantasiespel vormgeven en er een creatief leerproces ontstaat waarin er oplossingen gezocht worden voor de obstakels die ze tijdens hun spel tegenkomen!  En als ouder zijnde help ik graag een handje mee door mee te gaan met hun fantasie en vragen te stellen. Zo hou je het creatieve proces op gang en krijgt het creatieve project van je kind de kans om te groeien en te verdiepen.

Soms kan het zijn dat het even ongeroerd blijft liggen, maar het kan ook ineens weer de interesse wekken van je kind en dat er een vervolg aan gegeven wordt.

Emy.